Kit Quinn, die ingehuurd is door de politie kreeg een litteken door een man die haar heeft aangevallen, Michael Doll. Meneer Doll is bij één moord betrokken:

Lianne, en die andere was een vrouw die Bryony heette. Maar Bryony is niet dood, zij is aangevallen. En meneer Doll was een ooggetuige, maar omdat meneer Doll geestelijke ziekte had werd hij verdacht als de moordenaar en aanvaller. Tenslotte is meneer Doll zelf ook vermoord en de rechercheurs waren er zeker van dat meneer Doll de dader was en dat hij vermoord werd door een soort burgerwacht of zo. Als Kit Quinn niet met ze had samengewerkt, heeft de echte dader de rechercheurs wel kunnen foppen, wat me deed denken dat ze idioten waren die de zaak haastig wilden afsluiten zodat zij een borreltje konden hebben.

Het heeft me 5 dagen de tijd om het af te lezen. En dat is voor mij behoorlijk lang omdat het verhaal niet meeslepend is. Er zijn onnodige plots zoals het koken, en het romantische gebeurtenissen tussen Kit en Will Pavic. Ik begrijp dat de duo schrijvers wilden dat de lezer zouden denken dat Will Pavic de dader is, maar ik trapte er niet in, daarom is de romantische gedeelte tussen hun erg onnodig.

Maar ik ben blij dat ik het afgelezen heb want ik had bijna opgegeven. Het is niet zo saai als Het Geheugenspel, maar toch is het niet spannend genoeg voor me om in één zitting het boek af te lezen. Het verhaal in het geheel is wel goed. Vandaar geef ik het 4 sterren.